“Fiddler with the Voice”, zo luidt de omschrijving, die deze Finse artieste -ze maakt ook deel uit van het hier bij herhaling geprezen Okra Playground- voor zichzelf gekozen heeft en die nauwelijks accurater kan zijn. De artieste heeft zich namelijk tot op heel hoog niveau bekwaamd in een deeltak van de muziek, waar de meesten onder ons hooguit met open mond kunnen naar staan kijken: ze speelt fiddle en zingt tegelijkertijd. Dat demonstreerde ze enkele jaren geleden al uitgebreid op haar solodebuut “Alku”, waarmee ze volkomen terecht heel veel lof oogstte en internationaal bekend werd.

Vandaag is er dus die tweede plaat onder eigen naam en daarop heeft Päivi het over het leven van een volwassen vrouw: ze beschrijft met woorden en schildert met noten een aantal dingen, die bepalend kunnen zijn voor het leven van een vrouw van vandaag. Geestelijke gezondheid ,(“Varjot”), vrouwenrechten en glazen plafonds (“Tuulen Tytto”) , gewenste kinderloosheid en polyamorie (titelsong “Kallio”…het zijn allemaal thema’s die aan bod komen en waarvan je op het eerste gezicht zou denken dat ze eerder zijdelings raken aan het leven van een vrouw in middenleeftijd, maar die voor de artieste heel dichtbij haar eigen waarnemingen staan. Volgens Hirvonen -en ik ben de laatste die haar zal tegenspreken- zou zij en met haar elke vrouw van haar generatie, het recht moeten hebben om te leven naar eigen inzicht en verwachting, zonder zich te moeten schikken naar normen of criteria die van buitenaf opgelegd worden.

De songs waarmee zij die standpunten vertolkt op deze plaat, komen alle negen uit haar eigen koker: compositie, arrangement, tekst…het is allemaal eigen werk, uitgezonderd opener “Kulkijat”, waar bevriende mensen als singer-songwriter Tero Pajunen, producer Oona Kapari en jouhikko-man Pekko Käppi -een kerel waarmee ze al sinds haar Jouhiorkesteri-tijd samenspeelt- aan meewerkten. Over die jouhikko gesproken, dat eeuwenoude snaarinstrument uit de lier-familie, dat wij ook kennen als de dulcimer, speelt de hele plaat door een bijzondere rol en verleent er een duidelijke folkkleur aan, die heerlijk combineert met de poptintjes, die de plaat meekleuren en zich uiten in de meerlagige klankpaletten en de overheerlijke meerstemmige zang.

Daar komt deze keer de “programming” bovenop: het via computer creëren van klanken en ritmes, die contrast verlenen aan de akoestische kant van de plaat en die haar maken tot wat ze in al haar volheid is: een prachtige, sfeervolle plaat die je de hele tijd moeiteloos in haar greep houdt. Vanaf nu kijken we trouwens ook uit naar de nieuwe van Okra Playground, dier aangekondigd is voor eind oktober. De tussentijd overbruggen we graag met deze “Kallio”!

(Dani Heyvaert)